यादेँ II

बिते हुये लम्हेको याद कर आज
पल पल ख्वाबकी तरहा आये
वो पल ही नारहा आबतो साथ
जेसे छुटता जिस्मसे रुह जाये

गुजरे लम्होँके शाखसे जेसे
कोही पल चुप्केसे चुरालाउँ
बिते बच्पनके वो यादेँ हेँ येसे
उम्र भर ही गुन्-गुनाता जाउँ

झरी

भने मैले नझरीदेन ए झरी
सोध्यो मलाई उस्ले कसरी।।
भने मैले आँखा नऊगारि यसरी
बर्षी रहेछस् तँ ऐले जसरी।।

गडगडायी बडबडायी गर्ज्यो ऊ फेरी
करयो आक्रोशमा चम्कायी बिजुली।।
मडारी ल्यायो कालो लपटोमा बेरी
रिशका दाना सरह बर्षायो बेसरी।।

तेरो जलका दानाले पालुवा पलाउँछ
बन्जर माटोमा पनि फुल फलाउंछ।।
रिशमा उन्मत्त आज बिनाशि भै यसरी
बर्षी रहेछस् किन तँ ऐले जसरी।।

केसे?

एक दिल ही तो था जो मेरा अपना
आज वो भी आपको दे दिया
जमाने ने तो हमसे कुछ अच्छा नहीं किया
अब अबकी बार जो किया सो किया

एक दिल ही तो था जो मेरा अपना
आज वो भी आपको दे दिया

आइना की तरह संभाला है इसको
कहीं टूटे ना आपसे
खैर आइना तो बदल भी जाता है
पर दिल को हम बदलें कैसे?

मेरा बापका क्या जाता हे.......... नाम हे मेरा "क्या" गांठ्ठे?

बिगरेको घरको भत्केको चाला, मैले गरेको कामले मेरा बापका क्या जाला । येस्तै सोचिरहे होलिन मन्त्रि ज्युले “आज भोलि”। सतिले सरपिको देशमा पतिले छडे पछि, दाइजोम पको टिकटले रजनिति गर्न आकि अबलालाई, देशको सम्पत्तिमा तबला बजाउन रोक्ने कस्को हिम्मत छ र हं? मैदानमा आईलाग्ने माथि समाज जाइलाग्ला भन्ने डर। समजलाई धेरै शेव गरेकि छिन् हरे, पैलेकि शमाजसेविक पो हुन्त, (दन्ते कथाम सुनेको थेँ मैले)।

जनताको अगाडि भुक्न र छिमेकीको सामु झुक्न साथ्मा प्रहरिलाइ कुट्नमा मसुर नाइक है होसियार। नाइकाकै कुरा गर्दा छिमेकमा भदै पनि छिन् क्यार। अलि अलि नट्कको चस्का पस्यो होलानि छिमेक भ्रमण गर्द यिनिलाई पनि कि कसो?

"जसो जसो दिल्लीका बजे उसो गरि पस्पोर्ट स्वाहा"।

यो के मन्त्र भनेर सोचेको? लौ यति पनि थाहा भएन मेरि बासै। अब नेपालमा सबै पुजा छिमेकी बजेले गर्नि रे। नेपलत जातिय सङ्ग्यतामा गयो। नेपालि पुरेत अनि भट्ट्लाइ ल्यायो भने जातिय कुरा सुरु होला। तेसैले नपालमा शान्ति सुरक्छ्या कायाम गर्न सबै काम छिमेका बाजेले गर्नि भाक छन्। ल हेरत कति शान्त छ नेपाल अैले। एउटा चरो मारेको नि सुनिदैन। दिल्लीका बाजेले जे मन्त्र सुनाउँछन् नेपाली हरुले गर्नु पर्छ रे।
क्रमश….

नया नेपाल

सबै दलहरुको स्वार्थि बिचार
देश भरि चल्यो है हाहाकार
मन्त्रि पदमा पैसाकै कारोबार
जनताहरु भए सबै बेरोज्गार

बिदेशिको गरेरै जयजयकार
हारेकालाई प्र।म को पुरस्कर
जातियतामा फेरियो देशको अनुहार
खै त कता छ नेपाली सरकार

नसम्जाई देउ मलाई

रम्न देउ मलाई मेरा भावनामा
अनगिन्ती चोट अनी गाउहरुमा
बाँच्न देउ मलाई मेरा कल्पनामा
टुक्रिएका र झुत्रिएका सोप्नहरुमा

भुल्न देउ मलाई मेरा मदहोशिमा
बिलाशि अनी बेहोशिहरुमा
बितन देउ मेरा रात एकान्तमा
अन्धकारमा अल्जिएक पर्तिबिम्बहरुमा

शिर्सक बिनाको रचना!!!

दोर्याउन चाहान्न म ति गल्तिहरु
अन्जानमा मैले गरिसकेँ
रित्याउन चाहान्न मेरा यि आँखाहरु
यिन्लाई खुसीले भरीसकेँ

नभिजाइदेउ फेरि मेरा यी आँखाहरु
जस्लाई मैले पुछिसकेँ
नकोट्याई देउ मेरा ती घाउहरु
तिनीहरु ऐले सुकिसके